De geschiedenis van deze beide faïenceriën, op een steenworp afstand van elkaar gelegen in noord-oost Frankrijk, is sterk met elkaar verweven.
Lunéville en Saint-Clément waren omzeggens moeder en dochter.
Alles begon in 1711 toen Jean-Jacques Chambrette 'maïtre-faïncier', afkomstig uit Dijon, voor rekening van de graaf de Fontenoy een eerste faïencefabriek te Champigneulles (Lotharingen) opstartte.
In 1722 vestigde zijn zoon Jacques zich als handelaar in faïence te Lunéville.
In 1730 richtte hij er zijn eigen faïencerie op. Na het op punt stellen van de basisgrondstof ‘Terre de Pipe’ ... een kleimengeling (zonder kaolien) die een wittere, fijnere, op porselein gelijkende faïence gaf en de verfijning van meerkleurige decors door toepassing van een moffeloven op lagere baktemperatuur ... kon hij zijn entourage en ook de toemalige Poolse koning en groot-hertog van Lithouwen 'Stanislas Leszczynski' overtuigen zijn bedrijf financieel en logistiek te ondersteunen.
De zaken liepen voorspoedig, er werd geëxporteerd naar Duitsland, Polen, Italië en de Franse kolonies. In 1753 telde men er zowat 200 werknemers.
Om te ontsnappen aan zware belastingen die men hief vanuit het hertogdom Lotharingen op uitvoer naar Frankrijk, besloot Jacques een fabriek op te richten te Saint-Clément in 1756. In deze regio was er goede klei, water en hout in overvloed te vinden en kom men makkelijker en concurrentiëler de Franse markt bespelen.
Toen hij overleed namen zijn zoon Gabriel en zijn schoonzoon Charles Loyal de leiding over deze twee opgerichte bedrijven over. Ze slaagden erin beide bedrijven de eretitel ‘Manufacture Royale’ te kunnen meegeven op 3 maart 1758.
In 1763 gingen de twee familieleden elk hun eigen weg.
Om te ontsnappen aan zware belastingen die men hief vanuit het hertogdom Lotharingen op uitvoer naar Frankrijk, besloot Jacques een fabriek op te richten te Saint-Clément in 1756. In deze regio was er goede klei, water en hout in overvloed te vinden en kom men makkelijker en concurrentiëler de Franse markt bespelen.
Toen hij overleed namen zijn zoon Gabriel en zijn schoonzoon Charles Loyal de leiding over deze twee opgerichte bedrijven over. Ze slaagden erin beide bedrijven de eretitel ‘Manufacture Royale’ te kunnen meegeven op 3 maart 1758.
In 1763 gingen de twee familieleden elk hun eigen weg.
Charles Loyal kocht de faïencerie van Saint-Clément aan samen met Richard Mique (architect in dienst van koningin Marie Antoinette) en van Paul Louis Cifflé (kunstenaar). Gabriel daarentegen bleef de faïencerie van Lunéville verder beheren. Meer dan een eeuw zouden hun wegen gescheiden blijven.
De manufacturen van toen beleefden welvarende tijden ... als hofleveranciers investeerden zij in een voortdurende vernieuwing van vormen en decors.
De manufacturen van toen beleefden welvarende tijden ... als hofleveranciers investeerden zij in een voortdurende vernieuwing van vormen en decors.
In 1816 werd de faïencerie van Saint-Clément geleidelijk aan overgenomen door de familie Thomas met medewerking van de u wel bekende kunstenaars Charles en Emile Gallé (vader en zoon). In 1844, 1855 en 1878 nam het bedrijf deel aan drie wereldtentoonstellingen op Franse bodem, verschillende ereprijzen werden hierop weggekaapt. Dit alles kon uiteindelijk niet voorkomen dat het bedrijf ten tijde van de industriële revolutie in moeilijkheden geraakte.
In 1892 werd het bedrijf opgekocht door de faïencerie Keller en Guérin (het voormalige moederbedrijf te Lunéville). Zij zorgden voor de verdere groei van beide manufacturen te Lunéville en te Saint-Clément. De productie werd groter en industriëler aangepakt, stoommachines en elektrische ovens deden hun intrede. Men kreeg weerom een grotere greep of de Franse afzetmarkt. Het was ook de tijd waarin vakbonden en sociale voorzieningen voor het eerst daglicht zagen.
De opstart van een kunstatelier met medewerkers als: Emile Gallé, Pierre Mougin, Géo Condé, Charles Lemanceau enz. bracht het bedrijf een wereldwijde bekendheid. In vele grote wereldsteden met alom bekende warenhuizen werden hun producten afgenomen.
Vanaf 1922 nam Edouard Fenal, zoon van Théophile (eigenaar van de faïencerie te Badonviller), de leiding van het concern over.
In 1978 deed deze groep een openbaar overnamebod op de faïencerie van Sarreguemines, zo konden zij een rijk gamma aan keramische stijlen blijven aanbieden.
Kunstenaars als: Pierre Cazenove, Régis Dho, Paul Flickinger droegen er hun steentje bij.
In december 2006 werden beide faïenceriën overgenomen door de groep ‘Faïence et Cristal de France’ (eigenaars van de faïencerie de Niderviller, de cristallerie de Vallérysthal, de cristallerie de Portieux).
In december 2006 werden beide faïenceriën overgenomen door de groep ‘Faïence et Cristal de France’ (eigenaars van de faïencerie de Niderviller, de cristallerie de Vallérysthal, de cristallerie de Portieux).
Deze nieuwe groep ‘Terres d’Est’ genaamd trad de XXIe eeuw binnen met de intentie de opgedane kennis en kunde op het gebied van keramiek verder te zetten.
Vandaag maakt het bedrijf deel uit van de groep ‘Les Jolies Céramiques sans kaolin’ onder de directie van Jean-Claude Kergoat ... met als bedrijfsdoel: ‘La fabrication d’articles céramiques à usage domestique ou ornemental’.
Vandaag maakt het bedrijf deel uit van de groep ‘Les Jolies Céramiques sans kaolin’ onder de directie van Jean-Claude Kergoat ... met als bedrijfsdoel: ‘La fabrication d’articles céramiques à usage domestique ou ornemental’.
Groeten,
Meindert
Meindert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten