In 1892 verwierf hij samen met zijn broer Ernst Carstens ook een keramiekbedrijf in Reinsberg (Brandenburg).
Rond de jaren twintig van vorige eeuw was dit uitgegroeid tot een van de grootste keramiekbedrijven op Duits grondgevbied.
Het bedrijf had vele dochterondernemingen o.a. in Rathenow, Gräfenroda, Georgenthal, Wallhausen, Sorau, Blankenhain, Lübeck, Elmshorn, Reichenbach, Zeven en Hirschau.
Door de economische crisis en de op til zijnde tweede wereldoorlog viel dit rendabele bedrijf uit elkaar. Hun keramiek- en porseleinfabriek op Oost-Duits grondgebied ‘Carstens Uffrecht’ (opgericht door Jacob Uffrecht) kwam na deze zwarte periode in staatshanden terecht. De Oost-Duitse firma VEB Haldensleben maakte gebruik van de oude mallen, vormen en patronen … en had daarbij een matig succes. Pas na de jaren vijftig kwam men met eigen designs en ontwerpen aandraven die voornamelijk afzet vonden in de oostbloklanden.
In 1947 werd er in Fredelsloh (Niedersachsen-West-Duitsland) de firma ‘Carstens Tönnieshof’ opgericht. Deze vervaardigde niet alleen vazen, maar ook lampvoeten, kaarsenstandaards, wandreliëfs en klokbehuizingen, allen gekend om hun mooie kwaliteit.
De meeste vormen en decoratieve ontwerpen kwamen van de hand van Trude Carstens, de vrouw van oprichter Ernst Carstens. Zij was er artistiek directeur tot haar dood in 1965.
In 1966 werd Rudolf-Christian haar opvolger, voordien had deze gewerkt bij Dümler & Breiden. Hij verliet dit bedrijf reeds in 1968.
Carstens had ook een duurdere en exclusieve lijn aardewerk die bekend stond onder de naam 'Luxus'. Dit werd aangegeven met een textiel label waaraan een kaartje hing.
Enkele ontwerpen uit de 'Luxus' serie zijn van de hand van Dieter Peter en A. Seide.
Een andere lijn met exclusieve uitstraling was de 'Atelier' serie. Vazen uit deze serie zijn uit de periode 1962 - 1964 en zijn voornamelijk ontworpen door Gerda Heuckeroth. Deze dame heeft ook gewerkt bij ‘Ceramano’ en ‘Ruscha’.
Van elk ontwerp van deze exclusiviteiten maakte ‘Carstens’ slechts een beperkt aantal exemplaren.
Andere gekende keramisten die er gewerkt hebben zijn: Eva Stricker-Zeisel, Siegfried Möller, Arthur Hennig.
In de jaren '70 waren er zelfs filialen in Brazilië, Argentinië, Chili, Australië en Oostenrijk.
Desondanks sloot dit bedrijf op 28 april 1977 zijn deuren door toedoen van een faillissement. Een doorstart met twee bedrijven stelde de zwanezang nog een poosje uit … in 1984 kwam er een definitief eind aan ‘Carstens Tönnieshof’.
Het bedrijf dat veertig jaar lang het bestaan van deze bloeiende regio heeft meebepaald was niet meer.
In 1990 werd Duitsland herenigd en kwam de voormalige Oost-Duitse VEB Steingutfabrik weer in handen van de familie. De naam werd gewijzigd in Carstens Keramik Rheinsberg. In 2005 nam dit bedrijf de merknaam ‘Silberdistel’ over.
Carstens Keramik Rheinsberg is nu een klein bedrijf met een tiental werknemers gevestigd aan de Rhinstrasse 1 16831 Rheinsberg.
Groeten,
Meindert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten