Sinds de Gallo-Romeinse tijd waren er in deze streek heel wat pottenbakkers aan de slag die zich voornamelijk bezighielden met het vervaardigen van huishoudelijke keramiek. De potten, pannen, kruiken en kannen werden er op temperaturen van boven duizend graden gebakken en van zoutglazuur voorzien.
In de 15e eeuw decimeerden de pest en allerlei oorlogen de bevolking … slechts een tiental gezinnen leefden er nog in armoede
De toenmalige heer, monnik van Lérins en prior van Vallauris, Dom Raynier Lascaris, familielid van de graven van Ventimiglia, haalde 70 families (waaronder pottenbakkers) uit Genua om dit graafschap te herbouwen en te herbevolken en het land daar te cultiveren.
Daar werd al aardewerk verkocht, aangezien in de bewoningsakte van 1501 vermeld staat: “de genoemde heer prior heeft de belasting gereserveerd voor alle aardewerken vazen die in het genoemde terroir van Vallauris te koop zullen worden aangeboden”.
Eind 16e eeuw telde de stad Vallauris reeds drie pottenbakkerijen, gevestigd in wat nu de Rue des Tours is. Enkele eeuwen later, in 1829, waren het er al 32.
Ondanks het verschijnen van artistiek aardewerk vervaardigd in het atelier van Clément, Jérôme en Delphin Massier, tweede helft van de 19e eeuw, bleef de productie van culinair en industrieel aardewerk overeind tot het begin van de 20e eeuw.
De economische crisis van 1930 bracht hierin verandering … de komst van nieuwe materialen ter vervanging van keramiek zoals: bakeliet, plastic rubber en metalen zoals: aluminium, gietijzer en roestvrij staal … leidden tot het verval van het industrieel en culinair aardewerk.
Van dan af richtte men zich meer op de ontwikkeling van artistiek fantasievol en kleurrijk Provençaals aardewerk.
In 1930 opende Jean Gerbino (1876-1966) een werkplaats waar hij talloze stukken aardewerk creëerde met behulp van zijn unieke gekleurde aardemozaïekproces.
De komst van Picasso (1881-1973) in de jaren 1948 tot 1955 heeft Vallauris verheven tot de rang van keramiekhoofdstad, want al snel wilden vele andere kunstenaars ook met vuur experimenteren. Ook Chagall en Miró hebben er hun creativiteit op het aardewerk losgelaten … door hun toedoen brak er een nieuw tijdperk aan in de keramiekproductie.
Ook grote keramische kunstenaars zoals: Roger Capron, Jean Derval, Gilbert Portanier, Roger Collet, Albert Thiry en Jean Marais (acteur) … vonden er hun inspiratiesoord.
Picasso ontdekte “de kunst van het vuur” via Suzanne en Georges Ramié, twee keramisten uit het Madoura-atelier. hij creëerde er meer dan 4.000 stukken voor. Later had hij er ook zijn eigen atelier in Fournas, in een voormalige parfumfabriek
Vandaag de dag wordt deze traditie nog slechts door enkele meester-keramisten verdergezet. Hun creaties zijn te zien in de boetieken en galeries van Vallauris, in de vorm van kunst of dagelijkse voorwerpen zoals: vazen, borden, glazen, kommen en bekers.
Een bezoek aan het keramiek-museum is een aanrader. Dit kasteel-museum is een statig versterkt provençaals huis uit de 16e eeuw, geflankeerd door 2 indrukwekkende hoektorens. Op de 1e verdieping is keramiek in al zijn vormen te vinden, van keukengerei tot eigentijdse creaties ontworpen door Picasso, Picault en Derval. Op de tweede verdieping van het kasteel van Vallauris vinden we het Magnelli Museum gewijd aan de pionier van de abstracte kunst. ALBERTO MAGNELLI (1888-1971) … een Italiaanse schilder uit Florence, tijdgenoot en groot bewonderaar van het werk van Picasso.
Ook het nationaal museum ‘Chapelle Picasso-La Guerre et la Paix’ verdient uw bezoek. Gehuisvest in de Romaanse kapel van de voormalige priorij van Vallauris.
Pablo Picasso, die sinds 1948 in Vallauris woonde, koos ervoor om in deze kapel een monumentale muurcompositie met de titel "Oorlog en Vrede" tot leven te brengen. Na zijn baanbrekende werken zoals "Guernica" in 1937 en "Bloedbad in Korea" in 1951, creëerde Picasso dit politieke fresco in 1952. Het blijft een opvallend actueel werk, dat getuigt van de passie en vindingrijkheid van de kunstenaar bij het aan de kaak stellen van de gruwelen van oorlog en zijn diepe betrokkenheid bij vrede!
