Het is hun ... mijns inziens ... niet meer te doen om de schoonheid en kunstzinnigheid van deze objecten ... maar om een manier van snel geldgewin te organiseren die hun in staat stelt een luxueus leventje te leiden. Zodoende zijn zij ver afgedwaald van het artistieke idee en de dieperliggende betekenis die de vormgever aan zijn creatie wou meegeven.
Het is soms lachwekkend en verbijsterend hoe sommige van deze zogenaamde experts met gemak en overtuiging een prijskaartje hangen aan een kunstobject. Ik vraag mij dan steeds af of zij zelf bereid zouden zijn deze opzienbarende som geld neer te tellen.
Waarde is een subjectief gegeven, zo ook de waarde die deze vakgoeroe's durven voorop te stellen.
Uitspraken zoals: 'wat een gek er aan geven wil' en 'de markt bepaald de waarde' brengen ons, ondanks hun wat populistische inslag, toch wat meer met onze beide voeten terug op de aarde. Iets is maar zo kostbaar als de waarde die wij er zelf aan toe dichten en dat is dan volgens mij ook de juiste waarde. Verzamelaars tellen soms duizenden euro's neer voor dat ene gesigneerde voetbalshirt ... terwijl oma net van plan was het als vod dienstbaar te maken. Alles is dus zo relatief en subjectief als de pest.
Met deze wijsheid in het achterhoofd en afbreuk doende aan mijn eigen hierboven gestelde theorieën, kan ik het soms ook erg vinden dat bepaalde authentieke en stijltypische voorwerpen voor een belachelijk lage prijs verkocht worden. Dit spreekt des te meer van onwetendheid en gebrek aan erkenning der schoonheid van het object door verkoper en koper.
Daarom zou het nog niet zo gek zijn terug te gaan naar het betaalmiddel dat onze voorouders hanteerden ... namelijk de ruilhandel ... voor wat hoort wat.
Hier moesten tenminste beide partijen nadenken over wat de waarde van iets was en of het wel de moeite waard was dergelijke transactie te laten gebeuren. Zij hadden nog een nuchtere en realistische kijk op de dingen.
Dit alles toegepast op keramiek zou er ons kunnen toe leiden een ruilsysteem in het leven te roepen. Keramische voorwerpen zouden kunnen ingebracht worden via een internetsite. Let wel deze kera-bank mag niet uitgroeien tot een allegaartje van allerlei single-objecten die ooit eens deel uitmaakten van een compleet set. De sitebeheerder(-s) of kerameester-(s) zouden in het begin enigszins een ernstige schifting kunnen maken ... wat kan wel, wat kan er niet in de kera-bank. Ik weet dat dit weer erg subjectief klinkt ... maar het niveau van dit ruilsysteem moet toch op een of andere manier bewaakt worden en de moeite waard blijven.
De participanten aan deze ruilbank kunnen dan onderling uitmaken of ze interesse hebben in elkaars objecten en er bereidheid tot ruilen is. Zo ja, dan verwittigen ze eerst de kera-meester die dan meteen deze twee objecten uit de lijst kan verwijderen. Zodanig dat het aanbod steeds up-to-date blijft.
Om de privacy enigszins te bewaren ... zou het e-mailadres dat verbonden is met het ingebrachte object opgeslagen kunnen worden in de databank van de site-beheerder.
Welke programmeur met keramische interesse is bereid dergelijk concept uit te werken ?
Het zou in elk geval een kunstvriendelijkere manier zijn om objecten van eigenaar te laten wisselen.
Hieronder alvast een kwartet retro-schaaltjes die ik wil ruilen tegen ... ?
Groeten,
Meindert
.JPG)
