donderdag 11 augustus 2016

#Catawiki naar een hoger level.

Vandaag ontving ik van Catawiki de volgende onaangename mail:

'Goedendag, wij willen de Art Nouveau & Art Deco veiling naar een hoger level tillen. Helaas moeten wij daardoor veel Thulin gaan afwijzen. Ik hoop op uw begrip. Mocht u vragen hebben dan kunt u mij altijd mailen. Hartelijke groet.'


Gedurende een tweetal jaar bied ik via onze blogrubriek: 'Meindert in auction' keramische vazen aan uit mijn Thulin-verzameling, die ik via Catawiki aan de vrouw of de man bracht.

Uit vele evaluaties in verband met deze transacties blijkt dat menig koper zeer blij was met haar of zijn aankoop, vaak sprak men waardering uit over de mooiheid en kunstzinnigheid van dit Waals aardewerk.

Bovendien mag u weten dat deze veilingorganisatie ongeveer een kwart aan de verkoopprijs van elk object verdient. Toch een aardig bedrag voor dergelijke manier van online veilen. De veilingmeesters beoordelen het ingezonden lot op basis van tekst en foto's die door de verkoper worden aangemaakt ... en hebben dus fysisch geen enkel contact met het object gehad. Het mag een wonder heten dat er desondanks toch zoveel objecten van grote en kleinere waarde van eigenaar wisselen. Laat staan dat de betrokken veilingmeesters enige notitie hebben van de kwaliteit, de authenticiteit en de compleetheid van de aanbieding !

Van blind vertrouwen gesproken !

Ook ik heb mijn vertrouwen in dit systeem van verkoop gelegd ... maar word na een paar jaar voor bewezen diensten bedankt.

Uit de mail kunt u opmaken dat men vanaf nu gaat selecteren op 'namen' ... die vooral veel geld opbrengen ... ongeacht de artistieke waarde, mooiheid of zeldzaamheid van het object.

Het hogere level dient dus in de eerste plaats op financieel vlak bereikt te worden ... beye beye alle idealen van schoonheid en kunstzinnigheid.

Bovendien is deze organisatie gestart vanuit verzamelaars, die bereidwillig hun kennis en objecten in een wiki-catalogus hebben ingebracht en dus belangeloos meegeholpen hebben aan de groei van dit imperium. Als dank worden deze nu bedankt voor hun (naïeve) diensten.
Verloochent men hier niet zijn eigen roots en begint men niet stilaan naast zijn schoenen te lopen?

Of deze organisatie er ooit zal in slagen beroemde alom bekende veilinghuizen te evenaren blijft nog af te wachten ... in elk geval begeeft ze zich op glad ijs. Hopelijk breekt deze koerswijziging niet al te zuur op. Vele megalomane projecten vonden hun Waterloo.

Dit alles om te zeggen beste lezer, dat de pagina 'Meindert in auction' voorlopig wordt afgevoerd en u helaas niet meer kunt genieten van dit mooie en vaak kunstzinnige aardewerk aanbod !

Groeten,
Meindert

woensdag 3 augustus 2016

#Wächtersbach #Keramik

Rond 1829 werd er in de Ysenburg-Waechtersbachbossen (district Main-Kinzig-Kreis, Hessen / Duitsland) een bijzonder witte kleisoort aangetroffen die erg geschikt was voor de productie van verfijnd aardewerk. Deze bossen waren eigendom van Graaf Adolf Ernst von Ysenburg-Büdingen die er zijn slot had en zelf ook een groot porseleinliefhebber was.

Na een drietal jaren van experiment, werd er op 8 juni 1832 in Brachttal-Schlierbach nabij Wächtersbach een aardewerkfabriek opgericht, enkele notabelen van de stad stapten mee in het avontuur en fungeerden als geldschieters en aandeelhouders.

Op 1 oktober 1832 ging de productie definitief van start.

In 1840 werd door de invoer van de transferdruktechniek met koperplaten, de productie aanzienlijk opgevoerd ... gedaan met de vele uren handwerk.

Aanvankelijk vervaardigde men er eenvoudig wit gebruiksgoed: serviezen, voorraadpotten, lampvoeten, paraplubakken, wijwatervaten, lampetstellen, overpotten en nog veel meer. Tot de luxeartikelen behoorden bloemenvazen met decors van korenbloemen, aren en rozen.

In 1856 kwam de fabriek volledig in handen van de graaf en zijn zoon Ferdinand Maximillian, samen kochten zij de aandelen van hun voormalige vennoten in.

in 1874 werd de heer Max Roesler als nieuwe directeur van de fabriek aangesteld. Hij introduceerde de onderglazuur beschildering en wist het bedrijf eind negentiende eeuw
naar een eerste productiehoogtepunt te voeren. Kwaliteitsvolle producten met technisch hoogstaande decoratie werden aan de man gebracht. Bovendien
trachtte hij ook de arbeidsomstandigheden van de werknemers te verbeteren door het oprichten van een arbeidershuisjes, een school voor jonge meisjes die het keramiekvak wilden leren, een fabrieksspaarkas enz.

Dit alles met als doel de productie van het aardewerk kunsttechnisch en kwalitatief verder te ontwikkelen.

Ondanks alles verliet deze bekwame manager in 1890 het bedrijf ... ontevreden over het verdere engagement van koninklijke bloede. Hij richtte in Rodach een eigen ‘fijn steengoedfabriek’ op.

Rond de eeuwwisseling en bij de opkomst van de art nouveau telde de fabriek zowat 500 werknemers. 

Er werden toen ook luxueuzere producten gemaakt.
Keramiekontwerpers als: Carl Bull, Hans Schneeweis en Adolf Müller zaten er destijds hun beste beentje voor.

Het Wächtersbach art nouveau aardewerk blijft echter onlosmakelijk verbonden met keramist ‘Christian Neureuther’ die op 1 april 1901 onder auspiciën van de fabrieksleiding, het onafhankelijk ‘Keramischen Atelier Wächtersbach’ mocht oprichten. Een studio waar artiesten en leden van de ‘Darmstädter Kunstlerkolonie’ hun creatieve geest konden botvieren. In 1903 werd deze kring trouwens definitief bij het bedrijf ingelijfd.

Kunstenaars als: Joseph Maria Olbrich, Hans Christiansen, Paul Haustein, Albin Müller, Johann Georg Mohr, Joseph Kasper Correggio, ontwierpen er modellen voor de befaamde Darmstädter tentoonstellingen. Hierdoor konden zij ondernemingen als Villeroy&Boch fel beconcurreren.

Het aardewerk werd geëxporteerd naar Oostenrijk, Rusland, Zweden, Engeland, Amerika, Afrika en Australië. Het behoorde qua omzet en kwaliteit tot de wereldtop.

In 1921 stierf Neureuther en nam Eduard Schweitzer de leiding van het atelier over. In 1928 werd dit project gesloten wegens te duur in de opkomende crisisjaren.

In 1931 werd Ursula Fesca aangetrokken, adepte van de Bauhaus-stijl. Zij ontwierp art deco series die de algemene tijdssmaak ver vooruit waren, sommige werden pas na de tweede wereldoorlog in productie genomen. Om gezondheidsredenen verliet Ursula vanaf 1939 tot 1944 de fabriek, de oorlogsjaren zorgden voor een neerwaartse beweging in capaciteit, kwaliteit en innovatie. Men had wat anders om het hoofd dan luxe. Enkel gebruiksgoed werd nog mondjesmaat vervaardigd.

In 1947 kwam Ursula Fesca opnieuw ten tonele, ze bleef in het atelier werken tot haar pensionering in 1965. Ze stierf op 9 juni 1975 te Schlierbach. Wächtersbach Keramik kende in die naoorlogse jaren een enorm succes en daar heeft deze grote dame beslist toe bijgedragen.

Het bedrijf exporteerde over geheel Amerika. In 1976 had men zelfs een verkoopkantoor in Kansas City.

Op 18 september 2006 werd het bedrijf, toen al in financiële moeilijkheden, overgenomen door de Könitz Porzellan GmbH groep.

In 2011 werden de deuren definitief gesloten, Toch worden er de dag van vandaag nog steeds aardewerkproducten onder die merknaam verkocht door de ‘Turpin Rosenthal-groep.’

Groeten,
Meindert













    Ursula Fesca